Postmodernisme en Christus

Hoewel postmodernisme een einde aan de verzuiling maakte in de maatschappij is de verdeeldheid er niet minder om geworden. Was voorheen de verdeeldheid beperkt tot competitie tussen een paar dominante ideologieen, nu is er in feite nog maar een dominante ideologie, namelijk dat er geen ideologie bestaat die helemaal waar is, en dat we als individuen vrij zijn om te kiezen en te nemen wat van onze gading is, en te laten wat ons niet bevalt. Of we het nu over politieke of religieuze ideologieen hebben, de tendens is hetzelfde. Wij echter die Christus echt hebben leren kennen zijn geheel anders, wij hebben Hem die de waarheid is leren kennen en wij oordelen niet met de maatstaven van de wereld – wat in een postmoderne maatschappij neer komt op ‘’wat bevalt mij en wat bevalt mij niet’’. Wij beoordelen alles vanuit Christus als onze maatstaf en zetten zo onze koers uit in dit leven. Deze wijze van leven is niet nieuw, hij begon al met de discipelen in het Nieuwe Testament en is door de eeuwen betrouwbaar gebleken in de levens van mensen die zo leefden ongeacht de dominante ideologieen en andere menselijke constructies om hen heen.